می نویسم، پس هستم



سلام سلام 

خرس خیاط این مدت خیلی چیزها از سر گذرونده و هنوز توی باتلاق اتفاقات دست و پا می زنه اما همه اش بد نبوده و لای به لایش اتفاقات قشنگ و رنگی هم بوده است.  مثل شاخه هایی از درختان که دراز شده اند تا خرس دست بیندازد و خودش را بیرون بکشد. همین می شود دلخوشی برای جنگ با بدی ها و ناملایمات. 

خرس خیاط این مدت چهار کیلو لاغر کرده و حالا کسی جرات ندارد بگوید خرس گنده! 

خرس خیاط این مدت خیاط خانه اش را بیشتر تبلیغ کرده است و خیلی ها فهمیدن واقعا باید بهش توجه کنند و اونایی که توجه نکردن دلشون بسوزه جزغاله بشه که اونو از دست داده اند. خودش که به دردشان نمی خوره بلکه  از محبت و احترام خرس که آدم کوچکی نیست بی بهره می مانند.

 

خرس خیاط کمی احساس غرور می کند چون خیاط خانه اش مشتری های تر و تمیز و شیکی پیدا کرده است می داند لایقتش بیشتر از این هاست. چون خرس صاف و صادقی است برعکس ریخت و قیافه ی عبوسش.

 

خلاصه که سلام سلام سلام 

دوستتون دارم همه آدمایی که خوبید و دنبال خوبی هستید. 

بغل 

بوس

یه بغل دیگه 

بوس بسه

 

 



هوا جوری گرم  و شرجی شده که آدم احساس می کنه الان است که دنیا بترکد از گرمای زیاد یا تبخیر شود و برود قاطی عدم. 

این را گفتم که توجه داشته باشید توی این هوا، مغز آدم کار نمی کند. همه اش خواب است و در چرت خلسه طوری معلق است و نمی داند کی است! چی است! و قرار است چه بشود!!! چه برسد به اینکه بتواند از خودش نظریه و چرت و دل نوشته ساطع کند.

بعد انتظار دارید من بتوانم به ذهنم نظم بدهم، موضوع پیدا کنم و تازه از آن موضوع اینجا چرت و جفنگ بنویسم!! به نظرم توقع زیادی نیست برای شمایی که در خنکای کولر گازی نشسته ای و مرا می خوانی! 
راست میگی اصلا توقع زیادی نیست! قبول دارم. ولی مخ من در پی نوشتن های مکرر در جاهای دیگر ته کشیده و هیچی نمونده برای این سبک نوشتن وبلاگی.

فکر کنم باید درِ اینجا را تا مدتی نامشخص تخته کنم و بذارم محل زندگی موش های بی خانمان باشد.چرا ؟ چون موش ها هم گناه دارند. البته قول میدم زود به زود بهشون سر بزنم یک وقت از مهربانی من سواستفاده نکنن اینجا را مثل پایه پایه چوبی مبل بجوند. 
:) 



دیدید وقتی آدم برای زندگیش برنامه ریزی می‌کنه و همه چی مطابق میل و برنامه و همه چی اوکی پیش میره چه حس نابی دارید!! من الان همان حس را دارم. ولی تجربه و این زمان لعنتی ثابت کرده خیلی هم این روند قشنگ ادامه نخواهد داشت و همه این بهم ریختگی ها عامل خارجی دارند. نه کار کار انگلیسی ها باشد. نه، از اون لحاظ. ولی کار کار عوامل خارج از زندگی خیلی شخصی خودم است. 
زن که باشی خیلی به خودت تعلق نداری! منظورم وقت است. وقت من به نسبت سن و جنس و وابستگی در بین اعضا خانواده تقسیم شده است و من خودم این وسط کلم پیچی هستم که به درد سالاد فرانسوی هم نمی خوره. والا! 
چیکار کنم خوب! این خانه از پای بست ویران است! (مثلا تراژدی طور) از پای بست همان جنسم است که مونث شدم و زن شدم و مادر شدم و همسر شدم. برای همین از پای بست ویران است. شاید هم از وقتی که چشم به این دنیا گشوده ام و عقل نداشتم از همان راهی که آمدم برگردم. حالا دقیقا از همان راه هم نباشد مهم نیست. مهم این است که باید برمی گشتم. لعنتی! من اینجا چیکار می کنم! اه

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

عرضه نرم افزارهای اورجینال پشت دیوار سکوت دفتر شعر حبیب رضایی رازلیقی دانلود آهنگ های جدید نجوایِ بی پروا آنلود سرا نمونه سوالات رایگان پرورش زالو دل نوشته ها و اندیشه ها یک دانشجوی پزشکی دانلود کتاب و خلاصه کتاب pdf